Divertimento na orkiestrę smyczkową, według Triów Feliksa Janiewicza, 1947 (rew. 1955), 15'

W 1947 roku Andrzej Panufnik w zbiorach w zbiorach Polskiego Wydawnictwa Muzycznego znalazł nuty triów na dwoje skrzypiec i wiolonczelę Feliksa Janiewicza. Zauroczony tymi klasycznymi utworami, postanowił opracować je na orkiestrę smyczkową, utrzymując charakter i ducha epoki. W ten sposób powstało pełne uroku Divertimento, będące jednocześnie pierwszym z kilku utworów Panufnika, bazujących na muzyce staropolskiej.

Divertimento zostało prawykonane w Krakowie 9 grudnia 1947 roku i bardzo szybko zyskało dużą popularność. Składa się z trzech części: Allegro moderato, Andante i Allegro.

Warto dodać, że zainteresowanie utworami muzyki dawnej, będące z jednej strony wynikiem rozpowszechnionego w Polsce nurtu neoklasycznego, z drugiej zaś - po 1949 roku - chęcią obejścia zaleceń socjalizmu realistycznego, zaowocowało w muzyce polskiej szeregiem kompozycji, bazujących na utworach z dawnych wieków. Poza Panufnikiem utwory takie mają na swoim koncie m.in. Roman Palester - Concertino na klawesyn i 10 instrumentów (1956) czy Tadeusz Baird - suita Colas Breugnon (1952) i Pieśni truwerów (1963).