Andrzej Panufnik nie był szczególnie religijnym człowiekiem. Wychowany jako katolik, w późniejszym okresie żył raczej z dala od Kościoła, a jego utwory takie jak Universal Prayer, modlitwa ludzi wszystkich religii i ras do Boga, który jest ojcem wszystkiego, świadczą że wykazywał pod względem wiary dużą tolerancję i to w czasach, kiedy idea ekumenizmu nie była jeszcze powszechna.

Religia katolicka natomiast inspirowała go przede wszystkim dlatego, że wiązała się bezpośrednio z Polską. Nie dziwi zatem fakt, że utwory, w których do głosu doszedł aspekt religijny, są jednocześnie silnie związane z ważnymi dla Polski wydarzeniami.

Sinfonia sacra powstała jako hołd, złożony przez kompozytora naznaczonej wojnami historii Polski, napisany z okazji tysiąclecia państwowości kraju, rocznicy nierozerwalnie związanej z przyjęciem przez Polskę chrztu. W symfonii tej zespoliła się najpełniej inspiracja religijna z ukazaniem patriotycznych uczuć Panufnika, a wyrazem tego połączenia stało się włączenie do materiału muzycznego melodii Bogurodzicy, średniowiecznej pieśni religijnej, a jednocześnie pierwszego hymnu polskiego, towarzyszącego polskim wojskom podczas wielu bitew, w tym tej pod Grunwaldem.

Wiele lat później, na początku lat 1980. kolejna symfonia kompozytora, Sinfonia votiva, wyrosła również z inspiracji, a może nawet potrzeby religijnej – zawierzenia spraw Polski Czarnej Madonnie z Jasnej Góry. W komentarzu do utworu Panufnik napisał:

Jest to ofiara wotywna dla cudownej ikony Czarnej Madonny Częstochowskiej w mojej rodzinnej Polsce.

W autobiografii zaś dodał:

(...) moim świadomym zamiarem było stworzenie czegoś w rodzaju rozpaczliwego błagania o trwałą wolność dla Polski w postaci żarliwej modlitwy do Czarnej Madonny. (...) W tej symfonii zawarta jest moja głęboka wiara, że pewnego dnia wszystkie dary wotywne złożone Czarnej Madonnie zostaną w końcu nagrodzone i Polska stanie się wolna.

Po raz kolejny zatem głęboka miłość Andrzeja Panufnika do Ojczyzny znalazła wyraz w utworze, będącym jednocześnie gestem religijnym.

Przykładem połączenia inspiracji religijnej z fascynacją muzyką ludową pozostaje natomiast Pieśń do Marii Panny, niewielkich rozmiarów utwór o charakterze modlitwy, nawiązujący z jednej strony do chorału gregoriańskiego, a z drugiej – do melodyki ludowej. Zgodnie z intencją Panufnika kompozycja ta powstała w wyniku wspomnień o polskich wieśniakach modlących się żarliwie w wiejskim kościółku, stąd połączenie obu tych elementów.

Wiara stanowiła istotne źródło inspiracji dla kompozytora. Była nie tylko ważnym elementem w podkreśleniu polskiego charakteru jego twórczości, ale również sposobem, w jaki on sam komunikował się z Bogiem. Przyznał to, mówiąc w ostatnich niemal godzinach życia:

Moja praca jest moją modlitwą.