Invocation for Peace (Inwokacja dla Pokoju) na głosy chłopięce, dwie trąbki i dwa puzony do sł. Camilli Jessel, 1972, 8'

- wersja na chór mieszany lub pięć głosów a cappella, 6'

Invocation for Peace to utwór napisany na zamówienie chóru i orkiestry młodzieżowej w Southampton. Nie jest to kompozycja całowicie nowa, jako że kompozytor do jej skomponowania wykorzystał odrzuconą kilkanaście lat wcześniej trzecią, chóralną część wycofanej Symfonii Pokoju. Materiał muzyczny tej części, pisanej według nakazów socrealizmu prostym językiem, mającym uwypuklać znaczenie tekstu literackiego – w oryginale był to wiersz Jarosława Iwaszkiewicza – okazał się przydatny teraz, przy tworzeniu utworu przeznaczonego dla młodych wykonawców. Wystarczyło tylko znaleźć nowe, angielskie słowa i przystosować muzykę na zespół głosów chłopięcych i cztery instrumenty dęte. Nowy tekst napisała żona kompozytora, Camilla Jessel i w ten sposób powstała Invocation for Peace, odwołująca się do idei pokoju na świecie - idei, która pozostała bliska kompozytorowi, mimo iż zdawał sobie doskonale sprawę z tego, jak bardzo została wypaczona przez komunizm. Utwory Panufnika dedykowane pokojowi (Universal Prayer, Invocation for Peace, Procession for Peace) świadczą o tym, że temat był mu bliski i starał się dać mu wyraz we właściwy sobie sposób - muzyką o duchowym, a często niemal religijnym wyrazie. 

Invocation for Peace została po raz pierwszy wykonany w Southampton, 28 listopada 1972 roku przez Southampton Youth Choir and Orchestra pod dyrekcją Petera Davisa.